იმპლანტოლოგი, რომელსაც პაროდონტის დაავადების მქონე პაციენტი მიმართავს იმპლანტაციისთვის, საკმაოდ დიდი გამოწვევის წინაშე დგება. ფინანსურად მოტივირებულ გადაწყვეტილებას შეიძლება ჰქონდეს არასასურველი შედეგები იმპლანტაციის წარმატების თვალსაზრისით. მრავალრიცხოვანმა კვლევებმა აჩვენა, რომ მიკროფლორას შემადგენლობა როგორც პაროდონტიტის, ასევე პერიიმპლანტიტის დროს ერთნაირია.
გარდა ამისა, ისიც ცნობილია, რომ ბაქტერიებს შეუძლიათ პაროდონტიტით დაავადებული კბილიდან იმავე პირის ღრუში მოთავსებულ იმპლანტზე ღრძილქვეშა კოლონიზაცია მოახდინოს ორი კვირის განმავლობაში. მტკიცებულებებზე დაფუძნებული რეკომენდაციების თანახმად პაროდონტოლოგიური თერაპია უნდა ჩატარდეს იმპლანტაციამდე, რათა შემცირდეს ბაქტერიული დატვირთვა, რომელსაც შეუძლია დააინფიციროს იმპლანტები და გამოიწვიოს პერიიმპლანტიტი.
სხვა კვლევებმა აჩვენა, რომ უკბილო პაციენტებშიც კი, პაროდონტიტის გამომწვევი ბაქტერიები შეიძლება დარჩეს ისეთ კერებში, როგორიცაა ლორწოვანი გარსები, ნერწყვი და ხახის ლორწოვანი გარსი. ამ ბაქტერიებს შეუძლიათ იმპლანტების დაინფიცირება, განსაკუთრებით თუ ისინი არ იცავენ სათანადო ჰიგიენისა და მოვლის რეჟიმს.
