ღრძილების დაავადების განვითარებაში ლომის წილი პირის ღრუს ჰიგიენას ეკუთვნის, მაგრამ არის შემთხვევები, როცა მიუხედავად კარგი ჰიგიენისა, მაინც ვითარდება პაროდონტის დაავადება. თუ თქვენი ოჯახის წევრებს — მშობლებს, ბებია-ბაბუას, თუნდაც ბიძას ან დეიდას აწუხებთ ღრძილებიდან სისხლდენა, შეშუპება და კბილების მორყევა, არსებობს გაზრდილი რისკი იმისა, რომ თქვენც გემუქრებათ ღრძილების დაავადება.
დიაბეტი მთელი პლანეტის პოპულაციისთვის ერთ-ერთი ყველაზე პრიორიტეტული პრობლემაა, რომელსაც ” ეპიდემიასაც” კი უწოდებენ ხოლმე. ვარაუდობენ, რომ შემთხვევების 50% არც კი არის დიაგნოსტირებული. მისი 6 მთავარი გართულება სერიოზულ საფრთხეს წარმოადგენს ჯანმრთელობისთვის და ნეგატიურად აისახება ცხოვრების ხარისხსა და სიცოცხლის ხანგრძლივობაზე: გულსისხლძარღვთა დაავადება და პერიფერიული სისხლძარღვების პათოლოგია, ტვინის სისხლძარღვების პათოლოგია, რეტინოპათია, ნეფროპათია, ნეიროპათია, პაროდონტის დაავადება.
ღიმილის ესთეტიკას კბილებისა და ტუჩების გარდა ღრძილებიც განაპირობებს. გარდა იმისა, რომ ფარავს ძვალს კბილების ირგვლივ და ასრულებს ბარიერის როლს ბაქტერიების წინააღმდეგ, ღრძილები მნიშვნელოვნად განსაზღვრავს ღიმილის ხარისხს.
თუ არტერიული წნევის მარეგულირებელ პრეპარატს იღებთ, მისი გვერდითი ეფექტები შესაძლოა თქვენთვის ნაცნობია. ისეთი, როგორიცაა თავბრუსხვევა, გულისრევა, მაგრამ ასეთმა პრეპარატებმა პრობლემა პირის ღრუშიც შეიძლება გამოიწვიონ. ეს ეფექტი განსაკუთრებით ახასითებს ერთ ჯგუფს — კალციუმის არხების ბლოკატორებს. ისინი წნევას არეგულირებენ სისხლძარღვების გაფართოების ხარჯზე, რაც გულზე დატვირთვის შემცირებას უწყობს ხელს.
იმპლანტოლოგი, რომელსაც პაროდონტის დაავადების მქონე პაციენტი მიმართავს იმპლანტაციისთვის, საკმაოდ დიდი გამოწვევის წინაშე დგება. ფინანსურად მოტივირებულ გადაწყვეტილებას შეიძლება ჰქონდეს არასასურველი შედეგები იმპლანტაციის წარმატების თვალსაზრისით. მრავალრიცხოვანმა კვლევებმა აჩვენა, რომ მიკროფლორას შემადგენლობა როგორც პაროდონტიტის, ასევე პერიიმპლანტიტის დროს ერთნაირია.
გარდა ამისა, ისიც ცნობილია, რომ ბაქტერიებს შეუძლიათ პაროდონტიტით დაავადებული კბილიდან იმავე პირის ღრუში მოთავსებულ იმპლანტზე ღრძილქვეშა კოლონიზაცია მოახდინოს ორი კვირის განმავლობაში. მტკიცებულებებზე დაფუძნებული რეკომენდაციების თანახმად პაროდონტოლოგიური თერაპია უნდა ჩატარდეს იმპლანტაციამდე, რათა შემცირდეს ბაქტერიული დატვირთვა, რომელსაც შეუძლია დააინფიციროს იმპლანტები და გამოიწვიოს პერიიმპლანტიტი.
სხვა კვლევებმა აჩვენა, რომ უკბილო პაციენტებშიც კი, პაროდონტიტის გამომწვევი ბაქტერიები შეიძლება დარჩეს ისეთ კერებში, როგორიცაა ლორწოვანი გარსები, ნერწყვი და ხახის ლორწოვანი გარსი. ამ ბაქტერიებს შეუძლიათ იმპლანტების დაინფიცირება, განსაკუთრებით თუ ისინი არ იცავენ სათანადო ჰიგიენისა და მოვლის რეჟიმს.
